Εργαζόμενες και εργαζόμενοι στα Σώματα Ασφαλείας και τις Ένοπλες Δυνάμεις,
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Ο αγώνας που δίνουμε ως εργαζόμενοι στα Σώματα Ασφαλείας και τις Ένοπλες Δυνάμεις είναι κοινός επειδή κοινά είναι και πολλά από τα προβλήματα, που αντιμετωπίζουμε.
Επιπλέον έχουμε να αγωνιστούμε από κοινού για όσες από τις αποφάσεις των κυβερνώντων μας θίγουν και μας απαξιώνουν ως θεσμό και ως εργαζόμενους.
Επιχειρήθηκε με τα σενάρια φόβου και τρομοκρατίας των μνημονιακών χρόνων να εκχωρηθούν εργασιακά δικαιώματα σε πολλά επίπεδα και η αλήθεια είναι το εργατικό κίνημα δέχθηκε πλήγματα και υποχρεώθηκε σε υποχωρήσεις.
Σήμερα επιχειρείται μια νέα εκδοχή φόβου και τρόμου.
Το νέο αφήγημα λέει ότι δεν πρέπει να σταθεί κανείς εμπόδιο στην ανάπτυξη.
Κάνουμε από εδώ σαφές ότι εμείς δεν πιστεύουμε σε μια ανάπτυξη αντιεργατική, αντικοινωνική, που πλήττει χαμηλοσυνταξιούχους και μισθωτούς. Δεν πιστεύουμε σε μια ανάπτυξη, που περιλαμβάνει ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικού!
Και αυτοί που προωθούν μια τέτοια «ανάπτυξη» θα μας βρουν απέναντί τους και δίπλα σε όλους τους εργαζόμενους.
Μην κάνουν το λάθος να μας θεωρήσουν δεδομένους μόνο και μόνο επειδή μας χαϊδεύουν τα αφτιά με ανέξοδες συγκινητικές δηλώσεις αναγνώρισης του έργου μας.
Εάν εκτιμούν πραγματικά την προσφορά και το έργο των εργαζόμενων στην Αστυνομία, στο Λιμενικό, στην Πυροσβεστική και στις Ένοπλες Δυνάμεις ας πράξουν τα νόμιμα. Ας επαναφέρουν το μισθολόγιο, που ίσχυε πριν το 2012 με ταυτόχρονη αναγνώριση της επικινδυνότητας του επαγγέλματός μας. Αυτά εξάλλου αναφέρουν όλες οι δικαστικές αποφάσεις.
Αυτό είναι πρόοδος και ανάπτυξη, η άμεση εφαρμογή των δικαστικών αποφάσεων και όχι το υπουργείο οικονομικών να πληρώνει πρόστιμα για μη συμμόρφωση σε δικαστικές αποφάσεις ή η θέσπιση νέου μισθολογίου, το οποίο βασίζεται σε προηγούμενες αντισυνταγματικές διατάξεις.
Στις 4 Οκτώβρη η Ομοσπονδία μας δίνει μια ακόμη μάχη στο ΣτΕ και αναμένουμε μια ακόμη δικαίωση.
Αυτό ωστόσο δεν είναι πρόοδος! Η υποχρέωση της προσφυγής μας στη δικαιοσύνη δεν είναι ανάπτυξη!
Συνάδελφοι,
Έχουμε μεγάλη ευθύνη τόσο απέναντι στη γενιά μας όσο και στις μελλοντικές γενιές. Διαφαίνεται μέσα από δηλώσεις όσων απεργάζονται δομικές αλλαγές στα ταμεία μας, στην ασφάλιση και στο συνταξιοδοτικό μας σύστημα ότι είναι λάτρεις ενός συστήματος «με βαμπίρ και κανίβαλους».
Με αύξηση των ορίων ηλικίας για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος δηλαδή περισσότερα έτη δουλειάς, με δραστικές περικοπές σε όσους κατορθώσουν να πλησιάζουν στη συνταξιοδότηση και παράλληλα οι νεότερες γενιές να μη βρίσκουν τίποτα.
Σε αυτά τα σχέδια εμάς να μας ξεχάσουν!
Εμείς θεωρούμε ότι το ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό σύστημα δεν αρκεί να είναι μόνο οικονομικά βιώσιμο, αλλά να έχει και κοινωνική αποτελεσματικότητα.
Θα παρουσιάσουμε τις δικές μας θέσεις. Θα προσέλθουμε σε όποιο διάλογο κληθούμε ώστε με τα επιχειρήματά μας να απορρίψουμε εξ’ ολοκλήρου αυτά τα σχέδια και θα βγούμε στο δρόμο εάν χρειαστεί.
Η σημερινή κυβέρνηση στερείται «εχθρού». Μέχρι χθες είχαμε τα μνημόνια, την τρόικα και το ΔΝΤ. Να είστε βέβαιοι ότι θα επιχειρηθεί η επινόηση νέου «εχθρού» προκειμένου να περάσουν μέτρα και σχέδια αντικοινωνικά.
Είμαστε εξαιρετικά επιφυλακτικοί για το τι μπορεί να μας ξημερώσει και αυτός είναι ένας ακόμη λόγος της σημερινής μας κινητοποίησης.
Ορισμένοι ήδη υποστηρίζουν ότι τα συνδικάτα δεν πρέπει να αντιδράσουν, δεν πρέπει να βγουν στο δρόμο και ότι εάν το κάνουν θα είναι υποκινούμενα από αντιπολιτευτικές δυνάμεις.
Τους απαντάμε από εδώ! Η εμμονή μας σε έναν πολιτικοποιημένο αλλά ακομμάτιστο συνδικαλισμό είναι για εμάς στρατηγική επιλογή και θα επιμείνουμε σε αυτή! Δεν ανήκουμε σε κανέναν!
Εάν τα συνδικάτα μας δεν είχαν αντιδράσει, σήμερα θα είχαμε συντάξεις των 400€ και μισθούς των 600€ και τα ταμεία μας θα είχαν είτε ιδιωτικοποιηθεί είτε ενοποιηθεί με άλλα με ζημιωμένους χιλιάδες ασφαλισμένους. Άρα πολύ καλά κάναμε και αντιδράσαμε, αγωνιστήκαμε και αποτρέψαμε αυτά τα σχέδια.
Δυστυχώς δεν είναι μόνο το ζήτημα του μισθολογίου, που δεν εναρμονίζεται με τις δικαστικές αποφάσεις.
Είναι και οι όροι εργασίας μας αναχρονιστικοί, με ένα ωράριο εργασίας, που καταπατάται, με ένα σύστημα μεταθέσεων, που καταστρατηγείται, με ένα νόμο για την υγιεινή και ασφάλεια, που δεν εφαρμόζεται και τέλος μια ελλιπή εκπαίδευση, η οποία υπονομεύει και την ασφάλεια των εργαζόμενων στα σώματα ασφάλειας.
Πριν λίγες ημέρες ανακοινώθηκε η απόφαση για αύξηση των περιπολιών επιτήρησης των συνόρων από το Λιμενικό Σώμα – Ελληνική Ακτοφυλακή προς αντιμετώπιση του μεταναστευτικού φαινομένου. Οι συνάδελφοί μου στις Λιμενικές Αρχές του ανατολικού Αιγαίου καλούνται για ακόμη μια φορά να πάρουν στις πλάτες τους το βάρος της έξαρσης του μεταναστευτικού και όσοι συνάδελφοί μου υπηρετούν στα Πλοία Ανοιχτής Θαλάσσης εργάζονται σε σύγχρονες γαλέρες δίχως την τήρηση βασικών εργασιακών δικαιωμάτων.
Είναι αυτό ένδειξη συμπάθειας στους εργαζόμενους στο Λιμενικό Σώμα;
Το 2013 δίχως κανέναν ενδοιασμό μειώθηκε η οργανική δύναμη των Σωμάτων Ασφαλείας. Στο Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ. η μείωση αυτή ήταν της τάξεως του 20%.
Ζητάμε την άμεση επαναφορά της οργανικής μας δύναμης εκεί, που ορίζει ο νόμος.
Επιπλέον τα στελέχη του Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής υπαγόμαστε στη δικαιοδοσία της στρατιωτικής δικαιοσύνης και στο στρατιωτικό ποινικό κώδικα. Συνάδει αυτό με μια σύγχρονη δημοκρατία;
Τέλος στην τελευταία διαδικασία συνταγματικής αναθεώρησης καμία πρωτοβουλία δεν υπήρξε για την άρση των περιορισμών και απαγορεύσεων στους εργαζόμενους στα σώματα ασφαλείας.
Όλα αυτά δεν είναι πρόοδος.
Ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεται μια πολιτεία το ρόλο των Σωμάτων Ασφαλείας, αντανακλά και το επίπεδο της Δημοκρατίας σε μια χώρα. Το μεγάλο ζητούμενο σε κάθε δημοκρατία είναι Σώματα Ασφαλείας, που θα είναι απολύτως αξιόμαχα, θα λειτουργούν αποτελεσματικά και ταυτόχρονα θα τηρούν κατά γράμμα αυτά που προβλέπουν το Σύνταγμα και οι νόμοι.
Αυτός ο ρόλος δικαιολογεί την ύπαρξή μας και αυτό το ρόλο επιθυμούμε να έχουμε.
Συνάδελφοι,
Οι Ομοσπονδίες μας διακρίνονται από ισχυρούς δεσμούς συνεργασίας και κοινούς αγώνες. Αποτελούμε ένα ισχυρό μέτωπο, το οποίο πρέπει να ενισχύσουμε. Ως Λιμενικοί, Αστυνομικοί και Πυροσβέστες γνωρίζουμε πολύ καλά το καθήκον μας. Αντέχουμε αυτό το βάρος και ανταποκρινόμαστε στο ρόλο μας παρά τις αντιξοότητες. Δε ζητάμε τίποτα περισσότερο από τους κυβερνώντες από το να πράξουν το ίδιο. Εφόσον μπορούμε εμείς, μπορούν και αυτοί!
Στηρίξτε έμπρακτα τα στελέχη των Σωμάτων Ασφαλείας και των Ενόπλων Δυνάμεων.
Αρκετά με τα καλά λόγια και τις ευχές!
Δεν αρκούν!
Σας ευχαριστώ.
