«Το προεδρικό ντιμπέιτ ήταν απαίσιο για τον Τζο Μπάιντεν, αλλά η συγκάλυψη ήταν χειρότερη. Ήταν μαρτύριο να βλέπεις έναν μπερδεμένο γέρο να παλεύει να ανακαλέσει λέξεις και γεγονότα», τονίζει ο Economist, σε άρθρο που περιλαμβάνεται στο νέο του τεύχος, με ένα πλήρως απαξιωτικό εξώφυλλο. Ένα πι, στη θέση του προέδρου των ΗΠΑ, ο οποίος στα 81 του χρόνια βαδίζει από λεκτικό ολίσθημα σε λεκτικό ολίσθημα. Μάλιστα, προ ολίγου χαρακτήρισε τον εαυτό του ως «την πρώτη μαύρη αντιπρόεδρο των ΗΠΑ».
Η αδυναμία του να επιχειρηματολογήσει απέναντι σε έναν αδύναμο αντίπαλο ήταν αποκαρδιωτική. Αλλά η επιχείρηση της εκστρατείας του να αρνηθεί αυτό που δεκάδες εκατομμύρια Αμερικανοί είδαν με τα ίδια τους τα μάτια είναι πιο τοξική και από τα δύο, επειδή η ανεντιμότητά της προκαλεί περιφρόνηση.
Το αποτέλεσμα ήταν να τεθεί ο Λευκός Οίκος στο χέρι του Ντόναλντ Τραμπ. Νέες δημοσκοπήσεις διαπίστωσαν ότι οι ψηφοφόροι στις πολιτείες που πρέπει να κερδίσει ο κ. Μπάιντεν έχουν κινηθεί εναντίον του. Το προβάδισμά του μπορεί να κινδυνεύει ακόμη και σε κάποτε ασφαλείς πολιτείες όπως η Βιρτζίνια, η Μινεσότα και το Νέο Μεξικό, προσθέτει ο Economist.
«Έτσι αξίζει να τον θυμόμαστε»
Ο κ. Μπάιντεν αξίζει να τον θυμόμαστε για τα επιτεύγματά του και την αξιοπρέπειά του και όχι για την παρακμή του. Είναι λοιπόν σωστό που οι πρώτοι ανώτεροι Δημοκρατικοί άρχισαν να ζητούν ανοιχτά να αποχωρήσει. Ωστόσο, οι δημόσιες εκφράσεις τους δεν είναι τίποτα μπροστά στο κύμα ιδιωτικής απογοήτευσης που συσσωρεύεται. Περισσότεροι από αυτούς πρέπει επειγόντως να αντιμετωπίσουν το γεγονός ότι αν δεν μιλήσουν τώρα, ο κ. Τραμπ θα κερδίσει. Προκειμένου να επιφέρουν την πολιτική ανανέωση που τόσο ξεκάθαρα χρειάζεται τώρα η Αμερική, πρέπει να ζητήσουν αλλαγή. Δεν είναι πολύ αργά.
Οι Δημοκρατικοί υποστηρίζουν, δικαίως, ότι ο Τραμπ είναι ακατάλληλος για πρόεδρος. Αλλά το ντιμπέιτ και τα επακόλουθά του απέδειξαν ότι και ο κ. Μπάιντεν είναι ακατάλληλος. Πρώτον, λόγω της πνευματικής του παρακμής. Ο κ. Μπάιντεν μπορεί ακόμη να εμφανίζεται δυναμικός κατά τη διάρκεια σύντομων, σεναριακών εμφανίσεων. Αλλά δεν μπορείτε να διοικήσετε μια υπερδύναμη με αυτόματη εντολή. Και δεν μπορείς να αναστείλεις μια διεθνή κρίση επειδή ο πρόεδρος περνάει μια κακή νύχτα. Θα έπρεπε να εμπιστευόμαστε τους πυρηνικούς κώδικες σε κάποιον που δεν μπορεί να τελειώσει μια πρόταση για το Medicare;
Ο κ. Μπάιντεν είναι άμοιρος ευθυνών για την αποτυχία των δυνάμεών του, αλλά όχι και για ένα δεύτερο κώλυμα, που είναι η επιμονή του, με τη βοήθεια της οικογένειάς του, του ανώτερου προσωπικού του και της ελίτ των Δημοκρατικών, ότι εξακολουθεί να είναι ικανός για την πιο δύσκολη δουλειά στον κόσμο. Ο ισχυρισμός του κ. Μπάιντεν ότι αυτές οι εκλογές είναι μεταξύ σωστού και λάθους καταστρέφεται από το γεγονός ότι η ύπαρξη της εκστρατείας του εξαρτάται πλέον από ένα ψέμα.
Οι Δημοκρατικοί χλευάζουν το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα για τη δειλή συμπεριφορά του απέναντι στον κ. Τραμπ. Και πάλι, έχουν δίκιο. Πάρα πολλοί Ρεπουμπλικάνοι παπαγάλισαν τα ψέματά του και δεν είχαν το ηθικό θάρρος να μιλήσουν ενάντια στις καταχρήσεις του. Πεπεισμένοι ότι θα μπορούσαν να τον ξεπεράσουν ή ότι κάποιος άλλος θα πλήρωνε το τίμημα για την αποπομπή του, γερουσιαστές και βουλευτές έβαλαν τη φιλοδοξία τους πάνω από τη χώρα τους.
Το Δημοκρατικό Κόμμα θα πρέπει να κοιταχτεί στον καθρέφτη, ξεκινώντας από τον ίδιο τον κ. Μπάιντεν. Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι απέτυχε στο ντιμπέιτ επειδή ήταν κουρασμένος από το τζετάρισμα σε όλο τον κόσμο, λες και η αδυναμία του ήταν απόδειξη της ζωτικότητάς του. Οι υποστηρικτές του υποστηρίζουν ότι αυτά τα απαίσια 90 λεπτά δεν πρέπει να επισκιάσουν τα τελευταία τριάμισι χρόνια. Αυτό όμως που έχει σημασία είναι αν προϊδεάζουν για τα επόμενα τέσσερα. Οι ανώτεροι Δημοκρατικοί που επαναλαμβάνουν αυτά τα απελπισμένα σημεία συζήτησης ή περιμένουν σιωπηλά να μιλήσει πρώτος κάποιος άλλος, μπορεί να νομίζουν ότι είναι πιστοί. Είναι αυτό πιστό στη χώρα τους ή στην καριέρα τους;
Δημοκρατικοί σε αδιέξοδο
Οι Δημοκρατικοί μπορεί να πουν ότι η τακτική τους είναι απλώς πολιτική. Τα άσχημα μέσα τους δικαιολογούνται από τους έντιμους σκοπούς τους, τη διάσωση της αμερικανικής δημοκρατίας από τις αρπαγές του κ. Τραμπ. Αυτή η υπεράσπιση δεν κάνει καλό στην Αμερική. Η τακτική της κάλυψης των δικών σου ελαττωμάτων με τη δαιμονοποίηση του αντιπάλου σου έχει αμαυρώσει από καιρό την αμερικανική πολιτική, αλλά η χρήση της απειλής του κ. Τραμπ ως “δικτάτορα” για να αντισταθμίσει την προφανή αδυναμία του κ. Μπάιντεν είναι μια μορφή εκβιασμού. Ως επικεφαλής του κράτους, ο πρόεδρος της Αμερικής ενσαρκώνει τις αρετές της δημοκρατίας. Όσο περισσότερο θεωρείται ως ένας πεισματάρης γέρος που αφήνει την πραγματική δουλειά στους αυλικούς του, τόσο περισσότερο θα υπονομεύει την πίστη των Αμερικανών στο κυβερνητικό τους σύστημα. Εκπροσωπώντας την Αμερική στο εξωτερικό, ο κ. Μπάιντεν θα προβάλλει τη φθορά – προς τέρψη της Κίνας και της Ρωσίας και προς απογοήτευση των συμμάχων της Αμερικής.
Υπάρχει και μια άλλη επιλογή. Ο κ. Μπάιντεν πρέπει να αποσυρθεί από την προεκλογική εκστρατεία. Με αυτόν τον τρόπο, οι εκλογές θα μπορούσαν να ανανεώσουν το πολιτικό σώμα. Η αρετή της δημοκρατίας είναι ότι οι ψηφοφόροι μπορούν να επιλέγουν τους κυβερνήτες τους, αλλά ο κ. Μπάιντεν και ο κ. Τραμπ προσφέρουν μια επιλογή μεταξύ των ανίκανων και των ανείπωτων. Οι Αμερικανοί αξίζουν κάτι καλύτερο.
Όπως εξηγεί το νέο μας podcast “Boom!”, η προεδρική πολιτική έχει κολλήσει σε μια ρουτίνα. Αν εξαιρέσουμε τον Μπαράκ Ομπάμα, κάθε πρόεδρος μετά τον Μπιλ Κλίντον το 1992 έχει γεννηθεί τη δεκαετία του 1940. Ο κ. Μπάιντεν (1942) έκανε για πρώτη φορά προεκλογική εκστρατεία για την προεδρία πριν από 37 χρόνια, αν και με αδέξιο τρόπο. Εκείνη την εποχή ο κ. Τραμπ (1946) σκεφτόταν επίσης να θέσει υποψηφιότητα. Η γενιά τους ενηλικιώθηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ. Κουβαλάει μαζί της τις αποσκευές των διαδηλώσεων στο πανεπιστήμιο, την εποχή της απληστίας είναι καλό στη Wall Street και τις παλιές μάχες για τη φυλή και τον φεμινισμό. Αυτές οι μάχες είναι πολύ διαφορετικές σήμερα, και όχι μόνο επειδή διεξάγονται πιο συχνά στο TikTok.
Η στασιμότητα είναι μια αποτυχία του κομματικού συστήματος. Τα κόμματα υποτίθεται ότι είναι οχήματα που συγκεντρώνουν παρατάξεις και συμφέροντα για να διεκδικήσουν την εξουσία. Έχουν πέσει θύμα αεροπειρατείας. Πρώτα οι Κλίντον και οι Μπους άρπαξαν το τιμόνι. Όταν οι ψηφοφόροι τους σιχάθηκαν, ο κ. Ομπάμα και στη συνέχεια ο κ. Τραμπ οργάνωσαν εξεγέρσεις βάσης. Στο σημερινό Δημοκρατικό Κόμμα τη θέση του οδηγού έχει καταλάβει ο κ. Μπάιντεν και οι άνθρωποί του. Μόνο αν οι Δημοκρατικοί ανακτήσουν τον έλεγχο και τον πείσουν να κάνει στην άκρη μπορεί να ξεκινήσει η ανανέωση.
Ο Economist έγραψε για πρώτη φορά το 2022 ότι ο Μπάιντεν δεν θα έπρεπε να διεκδικήσει την επανεκλογή του, επειδή ήταν πολύ μεγάλος ηλικιακά.
No comments:
Post a Comment
Η Φωνή του Λ.Σ. δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχετε από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οιασδήποτε φύσεως ευθύνη. Για οποιαδήποτε παράπονα και διευκρινίσεις ή αν επιθυμείτε να διαγράψουμε ένα άρθρο ή ένα σχόλιο μπορείτε να στείλετε το μήνυμα σας στο group.voice.ls@gmail.com.