Το 13,3% των δεξαμενόπλοιων που διασχίζουν τα Στενά του Ορμούζ είναι ελληνικών συμφερόντων

Περισσότερα από 3.000 δεξαμενόπλοια διασχίζουν κάθε μήνα τα Στενά του Ορμούζ – τον στενότερο, αλλά ίσως και σημαντικότερο, εμπορικό θαλάσσιο διάδρομο παγκοσμίως. Μεταξύ αυτών έντονη είναι η παρουσία της ελληνικής ναυτιλίας.


Σύμφωνα με στοιχεία της Lloyd’s List Intelligence για το πρώτο τρίμηνο του 2025, 1.201 ελληνόκτητα πλοία πέρασαν από τα Στενά, ποσοστό 13,3% επί του συνόλου, επιβεβαιώνοντας τη σταθερή κυριαρχία της Ελλάδας στο παγκόσμιο ενεργειακό εμπόριο. Άλλωστε ελληνικών συμφερόντων ναυτιλιακές εταιρείες διαχειρίζονται το 33% του παγκόσμιους στόλου δεξαμενόπλοιων.

Ακολουθούν σε αριθμό οι ιαπωνικές ναυτιλιακές με 1.108 πλοία και οι κινεζικές με 1.042, σε μια τριάδα που αντανακλά τη γεωοικονομική επιρροή των κρατών που κινούν τα νήματα της παγκόσμιας τροφοδοσίας με πετρέλαιο. Εντυπωσιακό είναι και το ποσοστό πλοίων με άγνωστη εθνικότητα πλοιοκτησίας (1.002).

Οι Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα κατέχουν την πέμπτη θέση με 555 διελεύσεις. Άλλες χώρες που διακρίνονται στη λίστα είναι η Νότια Κορέα (338), το Χονγκ Κονγκ (337), η Ινδία (334), το Κατάρ (313), η Γερμανία (302), η Βρετανία (263), οι Βερμούδες (243), η Σιγκαπούρη (187) και το Ιράν (176).



Η ελληνική παρουσία ωστόσο ξεχωρίζει, καθώς τα πλοία της είναι κυρίως μεγάλης χωρητικότητας τάνκερ, τα οποία μεταφέρουν αργό πετρέλαιο από τις χώρες του Περσικού Κόλπου προς την Ασία και την Ευρώπη.

Το πέρασμα των Στενών –μόλις 21 ναυτικά μίλια στο στενότερο σημείο του– λειτουργεί ως ζωτική αρτηρία για τη ροή περισσότερων από 500 εκατομμυρίων βαρελιών πετρελαίου μηνιαίως. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι η παραμικρή ένταση στην περιοχή, επαναφέρει με ένταση το σενάριο του αποκλεισμού και ταυτόχρονα, τις ανησυχίες για παγκόσμια αποσταθεροποίηση στην αγορά ενέργειας.

Η επισφαλής κατάσταση εντείνει τον ρόλο της ναυτιλιακής ασφάλειας, καθώς η επιθετικότητα –άμεση ή έμμεση– απειλεί όχι μόνο πλοία με δεσμούς σε ΗΠΑ ή Ισραήλ, αλλά και κάθε σκάφος που μπορεί να θεωρηθεί στόχος, εξαιτίας της αδιαφανούς ταυτότητας ως προς τη σημαία, την επιχειρησιακή διαχείριση ή την πραγματική ιδιοκτησία. Από τις σημαίες που συναντά κανείς συχνότερα στα Στενά, η παναμαϊκή κατατάσσεται πρώτη, με τη Λιβερία και τα Νησιά Μάρσαλ να ακολουθούν.

Η «σιωπηλή δύναμη» των ελληνικών τάνκερ δεν περιορίζεται πλέον στους αριθμούς, αλλά αποκτά και πολιτική βαρύτητα. Σε έναν κόσμο όπου η ενέργεια διακινείται υπό το φάσμα της ανασφάλειας, η ελληνική ναυτιλία δεν παρακολουθεί απλώς τις εξελίξεις – συχνά τις καθορίζει.

ΠΗΓΗ