Ευχές Χριστουγέννων από τον Ιερέα του Λιμενικού Σώματος - Φωνή του Λ.Σ.

Breaking

18.12.18

Ευχές Χριστουγέννων από τον Ιερέα του Λιμενικού Σώματος


Μυστήριο είναι ο Θεός. Και πώς να Τον εξερευνήσεις; Εμείς οι άνθρωποι έχουμε ένα τρόπο να σκεπτόμαστε, να νοιώθουμε. Άραγε Εκείνος σκέπτεται και νοιώθει με τον τρόπο το δικό μας; Αν πάντως ο Υιός και Λόγος του Θεού σκεφτόταν και ένιωθε ανθρώπινα θα ήταν περίεργες και δύσκολες οι τελευταίες Του στιγμές πριν σαρκωθεί. Πριν, εκτός από τέλειος Θεός, γίνει και τέλειος άνθρωπος. Θα είχε ενστάσεις, θα προσπαθούσε ίσως να συνειδητοποιήσει πως είναι να κρυώνεις, να πεινάς, να διψάς, να κουράζεσαι, να πονάς, να έχεις όλους τους ανθρώπινους περιορισμούς. Ποιος; Αυτός, ο ίδιος ο Θεός.
Όμως ο Θεός δε διστάζει και γίνεται και άνθρωπος. Αυτός, ο δημιουργός και κυρίαρχος του χρόνου και της ιστορίας, εντάσσεται στο χρόνο και στην ιστορία για χάρη του δημιουργήματός Του. Του ανθρώπου. Και αφού εκουσίως βγαίνει από την Θεϊκή υπερβατικότητα και εντάσσεται μέσα στο φθαρτό υλικό κόσμο, θα περίμενε κάποιος τουλάχιστο να ενταχθεί στην κάστα των ανθρώπων που κυριαρχούν στον κόσμο. Θεός γαρ. Αντί, όμως, να γεννηθεί σε ιδιωτικό πολυτελές μαιευτήριο γεννιέται σε στάβλο, αντί να Τον ζεσταίνουν επιδαπέδιες θερμάνσεις και μαντεμένια τζάκια Τον ζεσταίνουν τα χνώτα των ζώων και αντί να Τον λούζει το φως κρυστάλλινων πολυελαίων φωτίζεται από το απέρριτο φως του άστρου των Χριστουγέννων.
Εμείς οι άνθρωποι φτιαχτήκαμε κατ’ εικόνα και ομοίωσιν του Δημιουργού μας. Αυτό είναι πολύ τιμητικό για μας αλλά μας φορτώνει και με ευθύνες. Γιατί στόχος μας είναι να ακολουθούμε, να μιμούμαστε τον τρόπο του Θεού. Πολλοί από εμάς βοηθάμε τους πάσχοντες. Ποιός όμως από εμάς, συμπεριλαμβανομένου και του γράφοντος, κάθισε με κάποιον από τους πάσχοντες να του μιλήσει πρόσωπο προς πρόσωπο, ποιος τον περιποιήθηκε σαν φίλο του, ποιος τον αγκάλιασε και τον φίλησε σαν αδελφό του; Ποιος, πηγαίνοντας ακόμα παραπέρα, του έδωσε όλο του το βιος, όπως πολλοί άγιοί μας, όπως λ.χ. ο άγιος Παντελεήμων;
Ο Θεός παίρνοντας και την ανθρώπινη φύση αυτό ακριβώς πράττει. Δεν βοηθάει την ανθρωπότητα αφ’ υψηλού και εξ αποστάσεως, κυλιέται μαζί της. Την σαρκώνεται. Την παίρνει μέσα του. Την κάνει φύση Του. Δεν είναι ακτιβιστής. Δεν είναι για λίγο, μέχρι να πέσουν τα φώτα της ράμπας. Μας παντρεύεται, γίνεται ένας από εμάς. Εκτίθεται για εμάς μπροστά στους ισχυρούς της εποχής. Δεν δίνει απλά από αυτό που έχει αλλά προσφέρει τον ίδιο Του τον εαυτό.
Θα πει κάποιος: «Και πως ξέρω ότι ο ευεργετηθείς, οικείος μου ή όχι, δεν λέει ψέματα, δεν με εκμεταλλεύεται, δε θα με σκοτώσει, ακόμα ακόμα, αν βρεθούμε σε κάποιο απόμερο τόπο;» Λογικές οι ενστάσεις. Η απάντηση έρχεται από τον εκούσια Εσταυρωμένο : «Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς˙ οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι» (Λούκ. 23,34.) Δηλαδή: Πατέρα συγχώρεσέ τους δεν ξέρουν τι κάνουν. Λέτε να μη γνώριζε ο Θεός; Ήξερε, και όμως προχώρησε.
Αν θέλουμε να λεγόμαστε ακόλουθοι του Χριστού, οφείλουμε να λειτουργούμε με τον τρόπο Του. Ο πραγματικός Χριστιανός ακόμη και να διστάσει, προχωράει. Διακινδυνεύει. Δε βοηθάει από απόσταση, δε δίνει το χέρι του και μετά πλένεται με αντισηπτικό. Δεν το κάνει για τις κάμερες. Δεν δίνει απλά από αυτό που έχει αλλά προσφέρει τον ίδιο του τον εαυτό.
Ευχόμαστε αυτά τα Χριστούγεννα να βγούμε λιγάκι από την ασφάλεια του εγώ μας και να κάνουμε ένα μικρό βήμα προς άλλον, τον γνωστό ή άγνωστο. Να τον εμπιστευτούμε. Να του παραδώσουμε και να του παραδοθούμε. Με εγνωσμένο το ρίσκο να εξαπατηθούμε. Με τη σιγουριά όμως ότι ο Χριστός σε τέτοιες καρδιές γεννιέται. Γενναιόδωρες και αρχοντικές. Σαν τη δική Του.
Καλά Χριστού – γεννα!

Υ.Γ.1. Καλό Παράδεισο στους αδελφούς και συναδέλφους που έφυγαν πρόσφατα. Ο Θεός να τους αναπαύει και να ενισχύει τις οικογένειές τους. Δεν υπάρχει άνθρωπος επί γης ο οποίος να μην έχει προβλήματα μικρά ή μεγάλα, οικονομικά, οικογενειακά, ιατρικά. Το θέμα είναι να τα αντιμετωπίζουμε σιγά – σιγά, ένα – ένα. Να μη παραδινόμαστε στο χάος του ανεξέλεγκτου άγχους και της απελπισίας. Υπάρχει ελπίδα. Ο Θεός είναι εκεί και μας περιμένει. Θέλει να γεννηθεί στις ψυχές μας, αλλά που να βρει χώρο; Έχουμε γεμίσει τις ψυχές μας με τόσες εφήμερες έγνοιες που το αιώνιο δεν έχει θέση. Ας Του κάνουμε λίγο χώρο, ποτέ δεν εισβάλλει με το ζόρι, κι Εκείνος θα τρυπώσει και θα γεννηθεί στις καρδιές μας.  


Υ.Γ.2. Παρακολουθούσα τηλεόραση αυτές τις μέρες και ξέρετε τι μου έκανε εντύπωση; Ότι για τα Χριστούγεννα μιλούν όλοι: Αρχιτέκτονες, μάγειροι, stylist, μόδιστροι, παρουσιαστές, ψυχολόγοι, ψυχίατροι, οικονομολόγοι, δήμαρχοι, καλλιτέχνες, διακοσμητές, έμποροι, διαφημιστές, ανθοπώλες, ξενοδόχοι, τουριστικοί πράκτορες κ.ο.κ.. Μόνο θεολόγοι και παπάδες δε μιλάνε. Και πάλι, καλά Χριστούγεννα!