Χρήστος Αντωνίου: «Ο Λιμενικός Σταθμός Αγιοκάμπου χρειάζεται μέσα και προσωπικό» - Φωνή του Λ.Σ.

Breaking

21.7.20

Χρήστος Αντωνίου: «Ο Λιμενικός Σταθμός Αγιοκάμπου χρειάζεται μέσα και προσωπικό»

Ο Διοικητής του Λιμενικού τμήματος μιλά για την επιτήρηση των παραλίων αλλά και τις ανάγκες του σταθμού

Ο Χρήστος Αντωνίου, Ανθυποπλοίαρχος Λιμενικού Σώματος, Διοικητής Λιμενικού Τμήματος Λάρισας, με έδρα τον Αγιόκαμπο, είναι στο «τιμόνι» του σταθμού τα τελευταία 8 χρόνια. Γνωρίζει όσο λίγοι την περιοχή και συμβουλεύει πως πρέπει να ενεργούμε σε ένα περιστατικό κινδύνου για πνιγμό σαν και αυτό που είχαμε την περασμένη εβδομάδα στη Βελίκα. Αναφέρει πως έδρασε ο μηχανισμός και αποφεύχθηκαν τα χειρότερα.

Επίσης υποδεικνύει πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε στα παράλια της Λάρισας είτε ως λουόμενοι, είτε ως ιδιοκτήτες σκαφών. Τέλος σημειώνει ότι ο Σταθμός του Αγιοκάμπου έχει ανάγκη από επιπλέον προσωπικό, αλλά και μέσα προκειμένου να μπορέσει να επιτηρήσει μια περιοχή ευθύνης 90 χλμ. που φτάνει έως τα όρια της Πιερίας.

Διαβάστε αναλυτικά τη συνέντευξη:

Με αφορμή το τελευταίο περιστατικό που κινδύνεψε ένα μικρό παιδί ρωτώ πως πρέπει να δράσει το Λιμενικό, αλλά και οι πολίτες σε μια τέτοια κατάσταση;

Ενόψει του θέρους τα παράλια της Λάρισας συγκεντρώνουν πολύ κόσμο. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε τέτοια περιστατικά. Εκεί πρέπει να φανεί η ετοιμότητα της υπηρεσίας, η ετοιμότητα όλων των εμπλεκόμενων παραγόντων, ώστε να αποσοβήσουμε κατά το δυνατόν του κινδύνους που προκύπτουν. Στο τελευταίο περιστατικό κάποιος κολυμβητής, εν προκειμένω ένα ανήλικο παιδάκι, μπήκε με το στρώμα του μέσα στη θάλασσα. Σε ξαφνική αντιστροφή του ανέμου από βόρειο σε δυτικό άρχισε να απομακρύνεται από την ακτή. Άμεσα οι λίγοι λουόμενοι που βρισκόταν γύρω του ειδοποίησαν την υπηρεσία μας.

Σε αυτές τις περιπτώσεις γίνονται δυο πράγματα. Ενεργοποιείται το «σχέδιο έρευνας και διάσωσης». Αυτό το σχέδιο εμπλέκει διάφορα πράγματα και υπηρεσίες. Δεν είναι ο κεντρικός σχεδιασμός “ένας λιμενικός να βουτήξει για να σώσει έναν πολίτη”. Ο λιμενικός δεν είναι ναυαγοσώστης. Το να τύχει στελέχη του Λιμενικού να είναι κοντά σε περιστατικό και με αυτοθυσία διακινδυνεύουν την ζωή τους για να διασώσουν έναν πολίτη, αυτό δεν μπορεί να είναι ο κανόνας. Το Λιμενικό Σώμα είναι μια αστυνομική υπηρεσία. Από την στιγμή που δέχεται μια κλήση το κέντρο μας ενημερώνονται- άσχετα τι μέσα έχει το ίδιο το Λιμενικό- σκάφη που είναι σε ετοιμότητα. Όπως και έγινε στο εν λόγω περιστατικό.

Δεν έχει καμιά σημασία ότι εκείνη την στιγμή το σκάφος του λιμενικού ήταν για συντήρηση. Υπήρχαν διαθέσιμα σκάφη να επιχειρήσουν. Έτσι δεν είναι;

Ακριβώς έτσι είναι. Το σκάφος του Λιμενικού θα μπορούσε να μην είναι σε συντήρηση. Θα μπορούσε να ήταν στο Καστρί Λουτρό για παράδειγμα. Μιλάμε για τα παράλια του ν. Λάρισας για μια έκταση περίπου 90 χλμ. Ο λιμενικός σταθμός καλύπτει όλη αυτή τη ζώνη, με όλες τις ανάγκες της. Το σκάφος του Λιμενικού θα μπορούσε να είναι σε μια διατεταγμένη περιπολία, μακριά, να ελέγχει αλιείς ή λουόμενους στην παραλία οπότε δεν υπήρχε περίπτωση από εκεί που θα βρισκόταν να φτάσει σε ικανό χρόνο στο τόπο που είχαμε το περιστατικό ώστε να αποσοβήσει τον κίνδυνο.

«Κολυμπάμε παράλληλα στη θάλασσα και προσέχουμε τις αλλαγές των ρευμάτων και του καιρού – Όταν κολυμπούν μικρά παιδιά στη θάλασσα φτιάχνουμε ζώνη ασφαλείας – Ο πνιγμός συντελείται σε 30 δευτερόλεπτα όταν το σκάφος από τον Αγιόκαμπο για να φτάσει θέλει 10 λεπτά –  Χρειαζόμαστε ναυαγοσώστες, αλλά το βασικότερο είναι να αποκτήσουμε την κουλτούρα του σωστού κολυμβητή»

Πόσος χρόνος χρειάζεται για να συντελεστεί πνιγμός και πόση ώρα χρειάζεται να φτάσει το σκάφος από λιμάνι στον τόπο του συμβάντος;

Είμαι πραγματικά βασικό αυτό το ερώτημα. Μιλάμε για ένα περιστατικό στη Βελίκα. Από τον Αγιόκαμπο να αποπλεύσει αμέσως σκάφος, θέλει οπωσδήποτε και με καλές καιρικές συνθήκες 10 λεπτά στην καλύτερη περίπτωση. Ο πνιγμός γίνεται μέσα σε 30-40 δευτερόλεπτα.

Άρα τι ρόλο παίζει η κινητοποίηση του σκάφους του Λιμενικού σε μια τέτοια κατάσταση;

Το σκάφος είναι η πρώτη αντίδραση μαζί με όλη την ετοιμότητα του ασθενοφόρου και του γιατρού, αλλά σκεφτείτε ότι παίζουμε πάντα με δευτερόλεπτα. Η αρχική αντίδραση όμως είναι η πρόληψη. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ευτυχώς είχαμε αίσιο τέλος. Αλλά το παιδάκι εκείνη την ώρα και με τις καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν δεν έπρεπε να αφεθεί να μπει στη θάλασσα.

Χρειαζόμαστε την επέμβαση ενός ναυαγοσώστη σε τέτοια περιστατικά στη περιοχή μας;

Χρειαζόμαστε ναυαγοσώστες, αλλά το βασικότερο είναι να αποκτήσουμε την κουλτούρα του σωστού κολυμβητή. Είμαστε μια χώρα που βρέχεται από θάλασσα και αρκετοί υποτιμούν τους κινδύνους της. Ο ναυαγοσώστης δεν θα είναι 24ώρου βάσεως. Ούτε μπορούμε ανά 100 μέτρα να υπάρχει και ένας ναυαγοσώστης. Για να υπάρξει ναυαγοσώστης ορίζονται κάποιες προϋποθέσεις. Μιλάμε για μια παραλία ή ένα σημείο με βάση τον αριθμό των λουομένων. Έτσι κρίνεται εάν υπάρχει πολύς κόσμος υπάρχει υποχρέωση του Δήμου να έχει ναυαγοσώστη. Το συγκεκριμένο τμήμα της παραλίας δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις για να χαρακτηριστεί ως πολυσύχναστη, ώστε ο Δήμος να έχει ναυαγοσώστη.

Την ώρα εκείνου του περιστατικού λειτούργησε θετικά η ατομική πρωτοβουλία. Κινητοποιήθηκε ο κόσμος και κάποιος που είχε τις δυνατότητες πρόλαβε το παιδί και κινητοποιήθηκε σκάφος ιδιώτη που ήταν κοντά  και είχαμε αίσια έκβαση. Θα μπορούσε να τους παραλάβει οποιοδήποτε σκάφος εντασσόταν στο σχέδιο «έρευνας και διάσωσης».

Πως πρέπει λοιπόν στη παραλία να λειτουργούμε ως κολυμβητές για να κάνουμε μα ασφάλεια το μπάνιο μας;

Ο διοικητής του στην εκπαίδευση, κορυφαίος βατραχάνθρωπος μας έλεγε ότι πρέπει να κολυμπούμε παράλληλα με την ακτή και όχι κάθετα. Ειδικά στον Αγιόκαμπο που στα 5 μέτρα το βάθος ξεπερνά το ύψος του ανθρώπου. Δημιουργούμε μια ζώνη ασφαλείας μέσα στην θάλασσα για το παιδί μας όταν κολυμπάμε. Απολαμβάνουμε τη θάλασσα πάντα με προσοχή. Έχουμε το νου μας στις καιρικές συνθήκες και στην αλλαγή των ρευμάτων.

Πως πρέπει να ενεργούν και να συμπεριφέρονται οι ιδιοκτήτες των σκαφών αναψυχής την καλοκαιρινή περίοδο;

Το καλοκαίρι έχουμε τα θαλάσσια σπορ. Πολλοί έχουν ιδιωτικό σκάφος και άλλοι τζετ σκι. Στην περιοχή μας, τις πολυσύχναστες παραλίες τις οριοθετεί ο Δήμος με σημαντήρες και δημιουργείται ένας χώρος ασφαλείας. Από την μια απολαμβάνουν το μπάνιο τους οι κολυμβητές και έξω από αυτό μπορούν να κινούνται τα σκάφη. Πρέπει να απολαμβάνουμε τη χρήση του θαλασσίου μέσου έχοντας κατά νου ότι πρέπει να έχουμε επαφή με το περιβάλλον γύρω μας. Κρατάμε ασφαλή απόσταση από τον τελευταίο λουόμενο προς εμάς. Συνδυάζουμε την απόλαυση με τη συνεχή παρατήρηση. Υπάρχει ένα νομικό πλαίσιο που καθορίζει όλα αυτά. Ο ιδιοκτήτης κάθε μέσου πρέπει να ενημερώνεται από πριν γιατί δεν συγχωρείται –σε κάτι κακό- άγνοια νόμου. Στην περιοχή μας έχουμε ελάχιστα περιστατικά στα οποία χρειάστηκε να επέμβουμε. Δεν χρειάστηκε μέχρι στιγμής να επιβάλλουμε πρόστιμα για κάτι παραβατικό.

Τι γίνεται με το παράνομο κάμπινγκ στη περιοχή μας;

Στο πλαίσιο του καλοκαιρινών δραστηριοτήτων πολλοί συμπολίτες μας επιλέγουν το υπαίθριο κάμπινγκ. Τις παραλίες επισκέπτονται πολλοί τουρίστες του εξωτερικού και έρχονται με τα τροχόσπιτά τους. Στις περιπτώσεις που χρειάζεται να επέμβουμε είτε μόνοι μας είτε σε συνεργασία με την αστυνομία οι άνθρωποι συμμορφώνονται με τις παρατηρήσεις μας στις περισσότερες περιπτώσεις. Οι περισσότεροι είναι συνειδητοποιημένοι ότι απαγορεύεται η διανυκτέρευση.

Ποιες είναι οι ανάγκες που έχει ο Λιμενικός Σταθμός του Αγιοκάμπου σε μέσα και προσωπικό; Πόσο εύκολα επιτηρείται μια τόσο μεγάλη περιοχή;

Με φυσιολογική ροή κίνησης όταν το περιπολικό φεύγει από τον Αγιόκαμπο θέλει 50 λεπτά να φτάσει στα όρια της Πιερίας, που είναι και το όριο ευθύνης μας. Ορισμένες φορές με το σκάφος καλύπτουμε και όμορες περιοχές βοηθώντας το νομό Μαγνησίας. Φανταστείτε ότι η Ελληνική Αστυνομία για την ζώνη του Αγιοκάμπου έχει δύο περιπολικά και μοτοσικλετιστές. Εμείς με ένα περιπολικό προσπαθούμε να καλύψουμε σχεδόν 90 χλμ. παραλία. Άρα υπάρχουν ανάγκες και σε οχήματα και σε προσωπικό. Με τον Καλλικράτη που εφαρμόστηκε στο Λιμενικό έκλεισε ο σταθμός Στομίου που είχε ένα σκάφος και ένα περιπολικό και εξυπηρετείται από Λιμενικό τμήμα του Αγιοκάμπου, χωρίς τα μέσα που είχε. Αυξήθηκε στο διπλάσιο η ζώνη ευθύνης με τα μισά μέσα. Ο Λιμενικός Σταθμός Αγιοκάμπου παρέμεινε με ένα σκάφος και ένα περιπολικό. Σαφέστατα θα έπρεπε να υπάρχει η δυνατότητα –κυρίως του καλοκαιρινούς μήνες- να έχουμε επιπλέον όχημα και σκάφος για να ελέγξουμε όλη αυτή την  τεράστια περιοχή πιο αποτελεσματικά.

Συνέντευξη στον Πάνο Γαρουφαλιά
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET https://www.larissanet.gr/ https://www.limenikanea.gr/