Λόγια που εκφράζουν το επιθυμητό και το αναγκαίο.
Έρχεται ένας νομικός και επισημαίνει ένα σοβαρό πρόβλημα.
Ένα πρόβλημα που αφορά την ισότητα δικαιωμάτων αλλά και την δημοκρατική λειτουργεία στα ένστολα Σώματα.
Μέχρι σήμερα κανείς δεν έχει ανακινήσει σοβαρά τέτοιο θέμα.
Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις στο Λ.Σ. αγρόν αγοράζουν. Ασχολούνται «μανιωδώς» επί δεκαετίες με το «πιασάρικο» πρόβλημα των μεταθέσεων. Όχι για να το λύσουν αλλά για να το ελέγχουν και εργαλειοποιούν για σκοπούς, που συνήθως δεν εξυπηρετούν μακροπρόθεσμα τις ανάγκες του προσωπικού.
Η ισότιμη συμμετοχή των γυναικών στα Υπηρεσιακά όργανα που χειρίζονται θέματα του προσωπικού, δεν αποτελεί ούτε στα τρελά όνειρα των στελεχών, συνδικαλιστικός στόχος.
Εδώ οι γυναίκες έχουν αποκλειστεί από την εκπροσώπηση τους στα ίδια τα συνδικαλιστικά όργανα.
Έτσι ενώ οι γυναίκες στο Λ.Σ. αποτελούν το 30% των στελεχών, η εκπροσώπισή τους στα Διοικητικά Συμβούλια των συνδικαλιστικών Ενώσεων μόνο θλίψη προκαλεί.
Στην ΠΟΕΠΛΣ δεν συμμετέχει στο 19μελές Δ.Σ. της ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ.
Στην ΠΕΑΛΣ στο 11μελές Δ.Σ. μετέχει ως απλό μέλος μόνο ΜΙΑ ΓΥΑΝΑΙΚΑ.
Στα Συμβούλια Μεταθέσεων οι Ενώσεις ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΟΡΙΣΕΙ ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥΣ.
Για ποια διεκδίκηση να μιλήσουμε. Προφανώς οι γυναίκες είναι «άξιες» μόνο για να ψηφίζουν άνδρες συναδέλφους του στο όργανα διοίκησης.
Ίσως γι’ αυτό να φταίει, ότι οι γυναίκες γεννάνε και «απουσιάζουν» από την υπηρεσία για μεγάλο χρονικό διάστημα. Άσε που και όταν γυρίζουν στην δουλειά, έχουν μειωμένο ωράριο ή δεν εκτελούν και νυκτερινές βάρδιες όταν τα «σκασμένα» είναι ακόμη μικρά. Γιατί όλα αυτά σημαίνουν πρόσθετη «επιβάρυνση» για το ανδρικό στελεχιακό δυναμικό του Σώματος.
Είναι λοιπόν «λογικό», οι εκπρόσωποι των εργαζομένων να πάνε κόντρα σε μια τέτοια πάγια επί δεκαετίες διαμορφωμένη αντίληψη;
Εφόσον κανείς από τους εκπροσώπους των εργαζομένων δεν «ταράσσει τα νερά», γιατί θα πρέπει να το κάνει η Διοίκηση από μόνη της;
Η Διοίκηση στο Λ.Σ. συνήθως συμμορφώνεται σε υποχρεωτικές διατάξεις όπως είναι οι αποφάσεις Ανώτατων Δικαστηρίων ή Κανονισμούς και Οδηγίες της Ε.Ε.
Θα καθίσει η Διοίκηση, να τροποποιήσει την νομοθεσία με τέτοιο τρόπο ώστε να διευκολύνεται η συμμετοχή γυναικών ανεξαρτήτως βαθμού στα όργανα διοίκησης; Αστεία πράγματα.
Που να μιλήσουμε και για κάποιου είδους «ποσόστωση» στις προαγωγές σε όλη την κλίμακα της ιεραρχίας…
Είναι παράδοξο που ο κ. ΞΥΝΟΜΠΙΤΗΣ αναφέρεται μόνο στον Υπαλληλικό Κώδικα των Δημοσίων Υπαλλήλων. Ίσως να επηρεάστηκε από την εκλογή στο Δ.Σ. της ΑΔΕΔΥ της περιοχής του Βόλου εκπροσώπου μερίδας Λιμενικών.
Τα στελέχη του Λ.Σ. που ναυμαχούν κάθε βράδυ στα ανατολικά θαλάσσια σύνορα ή που κρεμιούνται από τα συρματόσχοινα των ελικοπτέρων κάτω από συνθήκες 10 bf να σώσουν ανθρώπους στη θάλασσα, δεν μπορούν να θεωρούνται απλοί Δημόσιοι Υπάλληλοι του τυπικού οκταώρου. Γι’ αυτό και η ιδιαίτερη νομοθεσία που διέπει τους ένστολους.
Σε κάθε περίπτωση όμως κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι και στους ενστόλους δεν μπορούν κατ’ αναλογία να εφαρμοστούν οι συνταγματικές και οι άλλες διατάξεις της Εθνικής και Ενωσιακής νομοθεσίας για την ισόρροπη συμμετοχή ανδρών και γυναικών στα Συμβούλια Κρίσεων και Μεταθέσεων.
Προσαρμογή της νομοθεσίας απαιτείται με την συνεισφορά όλων για την επίτευξη του βέλτιστου αποτελέσματος χωρίς να επηρεάζεται το αξιόμαχο και η αποτελεσματικότητα δράσης του κάθε Σώματος ενστόλων.
Βούληση από στρατιωτική και πολιτική ηγεσία απαιτείται.
Υπάρχει;
