Η πρόσφατη πολύπλοκη υπόθεση πλαστών Α.Ν.Ι. (αποδεικτικών ναυτικής ικανότητας), που με πολύ προσεκτική δουλειά κατάφερε και διαλεύκανε το Λιμενικό με το συντονισμό της ΔΑΠΘΑΣ και τη συνεργασία δύο γεωγραφικά ασύνδετων Λιμενικών Αρχών (Καλύμνου και Πειραιά) είναι, χωρίς αμφιβολία, ακόμα μια μεγάλη επιτυχία που πιστώνεται στα στελέχη εκείνα, που ασχολούνται με το επίμοχθο και, πολλές φορές, άχαρο έργο της επιβολής του νόμου στις περιοχές ευθύνης και αρμοδιότητας ΛΣ-ΕΛΑΚΤ.
Εκατοντάδες στελέχη του Λιμενικού στους τομείς ασφάλειας και ανάκρισης των Λιμενικών Αρχών της επικράτειας πασχίζουν καθημερινά, ως προανακριτικοί υπάλληλοι και μέσω του μέτρου είτε της εμφανούς, είτε (κυρίως) της αφανούς αστυνόμευσης, να επιβάλουν τη νομιμότητα, να στοιχειοθετήσουν την παραβατικότητα/εγκληματικότητα και να παραπέμψουν τους παραβάτες στη δικαιοσύνη, μέσω των κατά τόπους αρμόδιων Εισαγγελικών Αρχών, υπό τις εντολές και εποπτεία των οποίων ενεργούν. Έργο πραγματικά δύσκολο και σύνθετο.
Έτσι έγινε και στην περίπτωση της εξάρθρωσης του πολυπλόκαμου κυκλώματος που δραστηριοποιούνταν κυρίως στον Πειραιά αλλά και (ως φαίνεται) ανά την επικράτεια, διακινώντας αμέτρητα πλαστά Α.Ν.Ι., εξαπατώντας κατ’ εξακολούθηση τους ανύποπτους συναλλασσόμενους αλλά και τις Αρχές, με σκοπό το παράνομο κέρδος επί σειρά ετών. Γι’ αυτή τους την επιτυχία και για τον κόπο που κατέβαλαν, τα στελέχη του Λιμενικού αξίζουν θερμότατα συγχαρητήρια!!! Όμως, αξίζουν την ενθάρρυνσή μας να συνεχίσουν το άχαρο και πολλές φορές παρεξηγημένο έργο τους.
Υποθέσεις σαν και δαύτη, αλλά και σαν άλλες παρόμοιες στο παρελθόν, ακολουθούν τον ανηφορικό δρόμο της δικαιοσύνης, που όπως γνωρίζουμε, δεν τελειώνει με την προσαγωγή των κατηγορουμένων στο αυτόφωρο ή (στην καλύτερη περίπτωση) με την προφυλάκισή τους.
Μετά την προανάκριση, ακολουθεί η κύρια ανάκριση, η παραπομπή στο Πρωτοβάθμιο δικαστήριο και, σε περίπτωση έφεσης, στο ακροατήριο του Δευτεροβάθμιου δικαστηρίου.
Σ’ αυτό το δύσκολο δρόμο, οι συνάδελφοι που, στο πλαίσιο του προανακριτικού τους έργου, πρωτοστάτησαν στη διαλεύκανση τέτοιων υποθέσεων, ως βασικοί μάρτυρες κατηγορίας (πολιτική αγωγή) βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα «οικοσύστημα» (δικηγόροι, ψευδομάρτυρες κλπ.) τελείως διαφορετικό από εκείνο που έχουν μάθει να λειτουργούν καθημερινά, μόνοι τους και, λόγω παρέλευσης μακρού χρόνου, χωρίς επίκαιρη (νωπή) γνώση της υπόθεσης που χειρίστηκαν κάποια χρόνια πριν από την εκδίκασή της από τα Δικαστήρια. Και αυτό συνεχίζεται μέχρι η κάθε υπόθεση να τελεσιδικήσει (πολλές φορές για πάνω από 10 χρόνια). Κι αν τελικά τα Δικαστήρια δικαιώσουν τους συναδέλφους που μόχθησαν γι’ αυτό, ποιος θα το θυμάται τότε που θα έλθει η δικαίωσή τους;;;
Ζήσε Μάη μου, να φας τριφύλλι…που λέει το λαϊκό γνωμικό.
Μήπως, τελικά, θα πρέπει το Λιμενικό να αρχίσει να εφαρμόζει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ το μέτρο που η ΕΛ.ΑΣ. εφαρμόζει συστηματικά τα τελευταία χρόνια;;;
Κι αναφερόμαστε στο μέτρο της δημοσιοποίησης της ταυτότητας των κατηγορουμένων, κατόπιν αδείας της αρμόδιας Εισαγγελίας και για περιορισμένη χρονική διάρκεια. Μέτρο που, αφενός αποσκοπεί να διαπομπεύσει τους φερόμενους υπόπτους τέλεσης αδικήματος και να αποθαρρύνει άλλους ομοίους τους, αλλά κυρίως αποβλέπει να επιβραβεύσει και ενθαρρύνει τους δημόσιους λειτουργούς που εργάζονται για την πάταξη της παραβατικότητας/εγκληματικότητας, ώστε αυτοί να συνεχίσουν με αμείωτο ζήλο το δύσκολο καθήκον τους και εν τέλει να προσελκύσει νέους δημόσιους λειτουργούς να τους συνδράμουν.
Γιατί, αν δεν εφαρμοστεί και το μέτρο αυτό, αντί να αποθαρρύνεται η παρανομία, θα αποθαρρύνεται η εκπλήρωση του καθήκοντος και οι επιτυχίες κατά της εγκληματικότητας θα συνεχίσουν να είναι σπάνιες και σποραδικές.
