Πρόκειται για μια κρίση μέσα στην κρίση που υποβόσκει εδώ και καιρό και συζητείται χαμηλόφωνα μεταξύ των κυβερνήσεων οι οποίες υφίστανται τις συνέπειες της προσφυγικής κρίσης, παρακολουθώντας άλλες χώρες και την ίδια την ΕΕ να νίπτουν τας χείρας τους, ενώ την ίδια ώρα παριστάνουν τους ανθρωπιστές.
Όπως αποδεικνύεται από τα γεγονότα της περασμένης εβδομάδας, η νέα ιταλική κυβέρνηση αποφάσισε να βγάλει στην επιφάνεια το πρόβλημα και να αναμετρηθεί με τις ΜΚΟ και τις κυβερνήσεις που τις στηρίζουν.
Αφορμή η κρίση που προκλήθηκε από την προσέγγιση και τελικά την είσοδο την περασμένη εβδομάδα στα ιταλικά χωρικά ύδατα τεσσάρων πλοίων που μετέφεραν συνολικά 1.057 μετανάστες: 234 στο Ocean Viking της ΜΚΟ «Μεσόγειος SOS», 572 στο Geo Barents των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, 94 στο Rise Above της οργάνωσης Lifeline, 179 στο Humanity 1 της γερμανικής ΜΚΟ SOS Humanity. Οι δύο πρώτες έφεραν νορβηγική σημαία και οι άλλες δύο γερμανική. Καθώς δε η ΜΚΟ «Μεσόγειος SOS» έχει τα κεντρικά γραφεία της στη Μασσαλία, το Ocean Viking υποχρεώθηκε να πλεύσει προς την Γαλλία.
Προκλήθηκε έτσι μεγάλο διπλωματικό επεισόδιο μεταξύ Ιταλίας και Γαλλίας, με την τελευταία να αποδέχεται το πλοίο στο λιμάνι της Τουλόν, αλλά να ανακοινώνει, δίκην αντιποίνων, ότι σταματά το πρόγραμμα μετεγκατάστασης 3.500 μεταναστών από την Ιταλία, καλώντας και τις άλλες χώρες, κυρίως την Γερμανία, να πράξουν το ίδιο. Παράλληλα, προανήγγειλε επαναφορά των εσωτερικών ελέγχων στα σύνορά της με την Ιταλία.
Ο Γάλλος υπουργός Εσωτερικών Νταρμανέν ωστόσο, αν και κατήγγειλε την Ιταλία για «ακατανόητη επιλογή», υποστηρίζοντας ότι «επέλεξε να μην συμπεριφερθεί ως υπεύθυνο ευρωπαϊκό κράτος», συγχρόνως ανακοίνωσε πως οι επιβαίνοντες που δεν πληρούν τα κριτήρια για να λάβουν άσυλο «θα επιστραφούν αμέσως».
Με λίγα λόγια και η Γαλλία δεν άνοιξε τις πύλες της για όλους.
Το επεισόδιο αποτέλεσε την αφορμή για να αποκαλυφθεί ότι δεν λειτουργεί ούτε η συμφωνία του 2019, σύμφωνα με την οποία αρκετά κράτη μέλη, μεταξύ των οποίων η Γαλλία και η Γερμανία, θα δεχθούν εθελοντικά 8.000 μετανάστες που έφθασαν σε χώρες που βρίσκονται κοντά στις λιβυκές ακτές. Τον περασμένο Ιούνιο είχε συμφωνηθεί και ο σχετικός μηχανισμός.
Αλλά η Ρώμη αποκάλυψε πως μόλις 164 μετανάστες έχουν μετεγκατασταθεί κατά το 2022 από την Ιταλία σε άλλες χώρες της ΕΕ. Και πως η Γαλλία δέχθηκε μόλις 38!
Στη διάρκεια της τελευταίας κρίσης, το Λιμεναρχείο της Κατάνης είχε αρχικά δώσει άδεια για είσοδο στα ιταλικά χωρικά ύδατα (αλλά όχι για ελλιμενισμό τους) στα πλοία Humanity 1 και Geo Barents. Η παράνομη είσοδος του πλοίου Rise Above (γερμανική ΜΚΟ, γερμανική σημαία), με την επίκληση επικείμενης ανταρσίας, αποδεικνύει πως σκοπός τελικά είναι ακριβώς η είσοδος, ο ελλιμενισμός και η αποβίβαση των μεταναστών.
Οι οργανώσεις υποστήριξαν πως διέσωσαν αυτούς τους ανθρώπους στη Μεσόγειο, ωστόσο, όπως πάντα, δεν έγινε γνωστό αν και πώς έγινε η διάσωση, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται υποψίες σχετικά με τις συνθήκες υπό τις οποίες έγινε η επιβίβαση των μεταναστών σ’ αυτά τα πλοία.
Γενικά, η μόνιμη επωδός των οργανώσεων αυτών είναι πως δεν σκόπευαν να ζητήσουν ελλιμενισμό, πως θα συνέχιζαν το ταξίδι τους (για πού άραγε;), αλλά το πλοίο βρέθηκε σε κίνδυνο και τα λοιπά και τα λοιπά.
Ναι, αλλά πώς δεν θα βρισκόταν σε κίνδυνο δηλαδή μέσα στο καταχείμωνο;
Σκληρό μπρα-ντε-φερ με τις ΜΚΟ
Η αρχική απόφαση της κυβέρνησης Μελόνι, όπως ανακοινώθηκε δια στόματος υπουργού Εσωτερικών Ματέο Πιαντεντόζι, ήταν να απαγορευτεί ο ελλιμενισμός και να ανεβούν στα πλοία οι υγειονομικές αρχές για να διαπιστώσουν την κατάσταση υγείας των μεταναστών. Όπως έγινε γνωστό, η Ιταλία θα δεχόταν μόνο παιδιά – σε ένα πλοίο επέβαιναν πάνω από 100 ασυνόδευτοι ανήλικοι – έγκυες γυναίκες και ασθενείς με πυρετό. Οι υπόλοιποι έπρεπε να παραμείνουν στο πλοίο και αυτό να οδηγηθεί έξω από τα ιταλικά χωρικά ύδατα.
Έτσι και έγινε. Από το Humanity 1 δόθηκε η άδεια να αποβιβαστούν 144 άτομα – ασυνόδευτα, μητέρες με παιδιά και ένα νεογέννητο. Οι υπόλοιποι 35 παρέμειναν στο πλοίο, από το οποίο ζητήθηκε να απομακρυνθεί από τα ιταλικά χωρικά ύδατα.
Το ίδιο συνέβη και με το πλοίο Geo Barents. Από τους 572 επιβαίνοντες η αποβίβαση επετράπη σε 357 – γυναίκες, παιδιά και 56 ασυνόδευτα ανήλικα.
Αμέσως οι υπεύθυνοι των ΜΚΟ δήλωσαν πως, βάσει του Διεθνούς Δικαίου η διαλογή είναι παράνομη όταν πρόκειται για ναυαγούς. Και εδώ είναι που ανέκυψε το ζήτημα, το οποίο θα συζητείται για καιρό: Πρόκειται για ναυαγούς ή για μετανάστες που είχαν πάρει άλλο ένα «θαλάσσιο ταξί», όπως αποκαλούν τα πλοία των ΜΚΟ στη «Λέγκα» του Σαλβίνι;
Όπως φαίνεται, η κυβέρνηση Μελόνι θέλει να δείξει ότι ανταποκρίνεται στα ανθρωπιστικά της καθήκοντα προς τους ευάλωτους και εφαρμόζει τις Συνθήκες, αλλά παράλληλα θέλει να στείλει και το μήνυμα ότι για να γίνονται αποδεκτά τα πλοία των ΜΚΟ, θα πρέπει αυτές να αποδεικνύουν αν είχε προηγηθεί εκ μέρους τους επιχείρηση διάσωσης, αλλά και θα πρέπει να αποδεικνύεται ότι τα πλοία αυτά βρίσκονταν σε κίνδυνο όταν ζήτησαν είσοδο στα ιταλικά χωρικά ύδατα.
«Ολόκληρη Ιταλία δεν μπορούσε να αποδεχθεί άλλα 35 άτομα; Αυτό που γίνεται είναι παράνομο, διότι είναι όλοι πρόσφυγες», αποφάνθηκε η υπεύθυνη της γερμανικής οργάνωσης.
Αλλά εδώ ακριβώς βρισκόταν η κόκκινη γραμμή της ιταλικής κυβέρνησης: Στη χώρα μπαίνουν μόνο όσοι πραγματικά είναι ευάλωτοι και όλοι αν το πλοίο κινδυνεύει με βύθιση. Και εδώ δεν πρόκειται για βάρκες που τις τρυπούν οι διακινητές προκειμένου να βρεθούν σε κίνδυνο. Πρόκειται για ολόκληρα πλοία με σημαίες, που μισθώνονται και κοστίζουν.
Και με αυτόν τον τρόπο η συζήτηση έχει πάρει νέα τροπή. Σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας, οποιοσδήποτε κινδυνεύει στη θάλασσα διασώζεται και η διάσωση ολοκληρώνεται μόνο με την αποβίβαση όλων στο πλησιέστερο λιμάνι.
Υπό αυτήν την έννοια, δεν επιτρέπεται η μεταφορά ανθρώπων σε λιμάνια, χωρίς να έχει προηγηθεί ναυάγιο ή χωρίς να έχει τεθεί σε κίνδυνο το πλοίο που τους μεταφέρει. Δεκτά γίνονται μόνο τα ασυνόδευτα ανήλικα που εμφανίζονται στα σύνορα μιας χώρας, ανεξάρτητα με τον τρόπο που έφθασαν ως εκεί.
Αλλά καθώς υπάρχουν διαφορετικές ερμηνείες και καθώς η Ιταλία ξεκίνησε την σύγκρουσή της με τις ΜΚΟ που επιδίδονται στις μεταφορές, το θέμα θα καταλήξει ενώπιον των δικαστηρίων. Δηλαδή, η Δικαιοσύνη θα κληθεί να αποφανθεί κατά περίπτωση αν επρόκειτο για ναυαγούς ή για παράνομους μετανάστες.
Μπρα-ντε-φερ και με την Γερμανία και τη Νορβηγία
«Δεν θα αμελήσουμε τις ανθρωπιστικές υποχρεώσεις μας. Ωστόσο θέλουμε να επιμείνουμε και στα καθήκοντα των κρατών, υπό τις σημαίες των οποίων βρίσκονται τα πλοία», δήλωσε ο Ιταλός υπουργός. Και ήταν αυτή ευθεία βολή προς τις χώρες που προστατεύουν τις ΜΚΟ τους, αλλά δεν δέχονται τους μετανάστες που αυτές διασώζουν.
Τα πλοία Ocean Viking και Geo Barents έφεραν νορβηγική σημαία, αλλά όταν η Ιταλία ζήτησε αλληλεγγύη για μετεγκατάσταση των μεταναστών μετά την διάσωσή τους, από τη Νορβηγία η απάντηση ήταν ξεκάθαρη:
«Η αρχική ευθύνη ανήκει στο κράτος που έχει και την ευθύνη της έρευνας και διάσωσης στην περιοχή όπου δόθηκε η βοήθεια. Η Νορβηγία δεν έχει καμιά ευθύνη με βάση τις Συνθήκες και το Δίκαιο της Θάλασσας για άτομα που επιβιβάστηκαν στη Μεσόγειο σε ιδιωτικά πλοία που φέρουν την σημαία της»!
Από την πλευρά του, το Βερολίνο, μέσω των εκπροσώπων των υπουργείων Εξωτερικών και Εσωτερικών, έστειλε το μήνυμα ότι η διάσωση στη θάλασσα «είναι ηθικό και νομικό καθήκον που δεν μπορεί να παρεμποδιστεί».
Από κοντά και η οργάνωση Sos Humanity, που έσπευσε να ανακοινώσει πως «η σημαία δεν έχει καμιά σχέση με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις απονομής ασύλου»!
Δηλαδή, όλοι αυτοί φεύγουν από τη Νορβηγία για να μεταφέρουν κόσμο σε χώρες όπως η Ιταλία και η Μάλτα, αλλά κατά την γνώμη τους η χώρα τους δεν πρέπει να ενοχληθεί. Προφανώς! Αν πίεζαν θα έχαναν τη σημαία!
Μετά την ενεργοποίηση του Συμφώνου Αλληλεγγύης τον περασμένο Ιούνιο μεταξύ 23 χωρών (19 κράτη-μέλη της ΕΕ και 4 χώρες που ανήκουν στην Σένγκεν), μόνο 13 χώρες μέλη αποδέχθηκαν την μετεγκατάσταση 8.000 ανθρώπων, ενώ η Δανία, η Ολλανδία, η Τσεχία και η Ελβετία πρόσφεραν οικονομική βοήθεια. Ειδικά από την Ιταλία έγιναν μόνο 112 μετεγκαταστάσεις – 38 στη Γαλλία και 74 στη Γερμανία.
Κατόπιν όλων αυτών, η Ιταλία δηλώνει ότι θέλει να σώζει τους ευάλωτους χωρίς να νομιμοποιεί τον ρόλο των ΜΚΟ. Και σύμφωνα με τον ιταλικό Τύπο – και όχι μόνο τον φιλοκυβερνητικό – οι αποδείξεις υπάρχουν:
Περισσότερες αφίξεις επί Μελόνι
Μετά την αλλαγή φρουράς στο Παλάτσο Κίτζι και την άνοδο στην εξουσία της Τζόρτζια Μελόνι, οι ροές όχι μόνο δεν μειώθηκαν, αλλά αυξήθηκαν: 9.000 άνθρωποι πάτησαν το πόδι τους στην Ιταλία, ενώ κατά το ίδιο δεκαήμερο του 2022 οι αφίξεις ήταν 1.778.
Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο που προβάλλει η ιταλική κυβέρνηση είναι ο μικρός ρόλος των ΜΚΟ στην διάσωση. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, από τους 9.000 αφιχθέντες του συγκεκριμένου δεκαημέρου, μόνο 1.080 βρέθηκαν στα τέσσερα συγκεκριμένα πλοία που διατείνονται ότι αποτελούν τον «ανθρωπιστικό στόλο». Δηλαδή μόνο το 16%.
Το συγκεκριμένο στοιχείο ερμηνεύεται διαφορετικά, ανάλογα με την πλευρά που το χρησιμοποιεί. Όσοι τάσσονται υπέρ της δράσης των ΜΚΟ, υποστηρίζουν πως αποτελεί την απόδειξη ότι η δράση των οργανώσεων δεν αποτελεί pull factor (παράγοντα προσέλκυσης) μεταναστών.
Αλλά η ιταλική κυβέρνηση που αποφάσισε να συγκρουστεί μαζί τους, υποστηρίζει πως τελικά οι ιταλικές λιμενικές αρχές και ο Frontex είναι που σώζουν τους ανθρώπους και πως οι ΜΚΟ απλά μεταφέρουν παράνομους μετανάστες. Πολλοί καταφέρνουν να φθάσουν με μικρά σκάφη από την Λιβύη, την Τυνησία και βέβαια την Τουρκία, χωρίς την βοήθεια των ΜΚΟ. Μόνο από την Τυνησία, το 2022, έφθασαν στη Λαμπεντούσα με μικρές βάρκες 16.873 άνθρωποι.
Όχι στις μαζικές μεταφορές
Αυτό που η ιταλική κυβέρνηση λέει ότι θέλει να σταματήσει είναι οι μαζικές μεταφορές με πλοία των ΜΚΟ. Και στην προκειμένη περίπτωση, στα ιταλικά χωρικά ύδατα έφθασαν συγχρόνως τέσσερα πλοία!
Ωστόσο, το εγχείρημα θα είναι δύσκολο, καθώς αν ο καπετάνιος ενός πλοίου κρίνει ότι αυτό βρίσκεται σε κίνδυνο, μπορεί να εισέλθει σε λιμάνι και χωρίς να λάβει άδεια. Ένα τέτοιο περιστατικό είχε συμβεί στη Λαμπεντούσα τον Ιούνιο του 2019, με το πλοίο Sea Watch 3 να μπαίνει στο λιμάνι, εμβολίζοντας πλοίο του Λιμενικού που προσπάθησε να παρεμποδίσει την είσοδο.
Η πλοίαρχος Καρόλα Ρακέτε, που εργαζόταν για την γερμανική οργάνωση Sea Watch, συνελήφθη, δικάστηκε και καταδικάστηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό. Ωστόσο, τον Ιανουάριο του 2020 αθωώθηκε από το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της Ιταλίας, που έκρινε την ενέργειά της επιβεβλημένη λόγω της υποχρέωσής της να σώσει τους ανθρώπους που μετέφερε.
Στην περίπτωση του Humanity 1 (γερμανική ΜΚΟ και γερμανική σημαία όπως είπαμε), ενόχληση προκάλεσε το γεγονός ότι η γερμανική πρεσβεία στη Ρώμη απέστειλε ρηματική διακοίνωση, προκειμένου το πλοίο να γίνει αποδεκτό.
Ενόχληση έχει προκαλέσει και η δράση της γερμανικής ΜΚΟ Mission Lifeline, που ιδρύθηκε από τον Άξελ Στάγιερ στη Δρέσδη το 2016 και δραστηριοποιείται με το πλοίο Rise Above. Στο τελευταίο επεισόδιο παραβίασε τα ιταλικά χωρικά ύδατα και έφθασε στο λιμάνι των Συρακουσών, όπου όμως δεν επετράπη ο ελλιμενισμός. Οι ιταλικές αρχές δέχθηκαν να παραλάβουν μόνο δύο άτομα με προβλήματα υγείας. Αμέσως μετά το πλοίο άρχισε να πηγαίνει από λιμάνι σε λιμάνι, πέρασε από την Κατάνη, μπήκε στο Στενό της Μεσσήνης και κινήθηκε προς την Σικελία, την Ταορμίνα και τελικά στο Ρέτζιο Καλάμπρια, όπου αποβιβάστηκαν 55 ενήλικοι, ανάμεσά τους 19 γυναίκες, καθώς και 34 παιδιά, οκτώ από τα οποία κάτω των επτά ετών.
Το ξήλωμα της Σένγκεν
Στο μεταξύ το πρόβλημα παραμένει: Διάφορες ευρωπαϊκές χώρες αποσύρονται από την Σένγκεν και κλείνουν τα σύνορά τους, την ώρα που ΜΚΟ και πλοία τους φέρνουν κόσμο στον επιβαρυμένο ευρωπαϊκό Νότο. Οπότε, αυτοί οι ίδιοι που κλείνουν τα σύνορά τους, παρεμβαίνουν υπέρ των οργανώσεων και των πλοίων που φέρουν τη σημαία τους, παραδίδοντας μαθήματα ανθρωπισμού!
Στη Σουηδία, το υπουργείο Δικαιοσύνης ανακοίνωσε πως η χώρα επαναφέρει τους εσωτερικούς ελέγχους στα σύνορα, αρχής γενομένης από τις 12 Νοεμβρίου και για έξι μήνες.
Με επιστολή του προς τα πλέον υψηλόβαθμα στελέχη της ΕΕ, ο Αυστριακός υπουργός Εσωτερικών Γκέραρντ Κάρνερ, ανακοίνωσε ότι η χώρα του επαναφέρει τους εσωτερικούς ελέγχους στα σύνορα με τη Σλοβενία και την Ουγγαρία, υπογραμμίζοντας την αύξηση των ροών μέσω Τουρκίας, Ελλάδας, Βουλγαρίας και Σερβίας, όπου και πολλοί έχουν την δυνατότητα να φθάνουν χωρίς βίζες. Έτσι, και η Αυστρία αποσύρθηκε προσωρινά για έξι μήνες από την Σένγκεν από τις 12 Νοεμβρίου.
Με ανάλογη επιστολή (7 Οκτωβρίου 2022) και η Γαλλία ανακοίνωσε την επέκταση επαναφοράς των εσωτερικών ελέγχων από την 1η Νοεμβρίου 2022 ως τις 30 Απριλίου 2023.
Η κεντροαριστερή κυβέρνηση της Δανίας επεκτείνει την διάρκεια των εσωτερικών ελέγχων ανά εξάμηνο σταθερά από το 2016. Τον Απρίλιο του 2022, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποφάνθηκε πως η παράταση για περιόδους μεγαλύτερες των έξι μηνών είναι αντίθετη με τους κανονισμούς Σένγκεν και δικαιολογούνται μόνο αν προβληθεί κάποια «νέα απειλή».
Ωστόσο, στις 22 του περασμένου Οκτωβρίου, η Δανία ανακοίνωσε πως παρατείνει τους εσωτερικούς ελέγχους για άλλους έξι μήνες, αρχής γενομένης επίσης από τις 12 Νοεμβρίου 2022, αυτή τη φορά με αναφορά στις συνέπειες του πολέμου στην Ουκρανία και τους κινδύνους εθνικής ασφάλειας που θα προέκυπταν για την χώρα λόγω τρομοκρατικών απειλών.
Αλλά και η Νορβηγία, που προστατεύει υπερβολικά τις ΜΚΟ της, χρησιμοποίησε θέματα εθνικής ασφαλείας και τον πόλεμο στην Ουκρανία για να παρατείνει τους ελέγχους στα εσωτερικά σύνορά της από τις 12 Νοεμβρίου 2022 ως τις 11 Μαΐου 2023.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η Νορβηγία συνεχίζει τους ελέγχους με δύο διαδοχικές κυβερνήσεις – της κεντροαριστεράς και της κεντροδεξιάς. Πάντα με την αιτιολογία των τρομοκρατικών απειλών και των ανεξέλεγκτων μεταναστευτικών ροών.
Ανέχονται τις παρατάσεις, αρνούνται τους φράχτες
Μετά την προσφυγική κρίση του 2015, Σουηδία, Νορβηγία, Δανία, Γερμανία και Αυστρία επανέφεραν τους εσωτερικούς ελέγχους για δύο χρόνια. Μετά το 2017, αυτές οι χώρες, όπως και η Γαλλία, που επικαλείται τρομοκρατικές απειλές, προχωρούν σε συνεχείς εξάμηνες παρατάσεις, με διάφορες αιτιολογίες.
Η κρίση της πανδημίας του κορονοϊού και ο πόλεμος στην Ουκρανία ήλθαν αργότερα να προστεθούν στους λόγους παρέκκλισης από τους κανονισμούς Σένγκεν. Ειδικά η Γερμανία διατηρεί τους εσωτερικούς ελέγχους στα σύνορα με την Αυστρία, ενώ επανειλημμένα έχουν δημιουργηθεί θέματα με ελέγχους στα αεροδρόμιά της, αλλά και στα προερχόμενα από την Πολωνία τρένα.
Στα τέλη του Σεπτεμβρίου, η Τσεχία ανακοίνωσε την επαναφορά εσωτερικών ελέγχων στα σύνορά της με την Σλοβακία, κίνηση που ακολούθησε και η Αυστρία στα σύνορά της με την Σλοβακία.
Υπάρχει δηλαδή κανονικό ξήλωμα της Σένγκεν – και με την άδεια της Κομισιόν! Παρά το γεγονός ότι μια μελέτη του 2016, που είχε παραγγείλει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, προκειμένου να υπολογιστεί το κόστος της κατάργησης της Σένγκεν στην αγορά εργασίας, τον τουρισμό και την διακίνηση αγαθών και υπηρεσιών, υπήρξε συντριπτική: Μια κατάργηση των κανόνων Σένγκεν για δύο χρόνια θα κόστιζε 51 δις ευρώ. Και μια ΕΕ χωρίς Σένγκεν θα κατέληγε σε μείωση του ευρωπαϊκού ΑΕΠ κατά 0,14%, δηλαδή απώλεια 230 δις ευρώ τον χρόνο!
Με λίγα λόγια, η ΕΕ ανέχεται διάφορες χώρες να παρατείνουν τους εσωτερικούς ελέγχους και να παραμένουν εκτός Σένγκεν για μεγάλα και επαναλαμβανόμενα χρονικά διαστήματα, αλλά αρνείται να χρηματοδοτήσει φράχτες, υποστηρίζοντας πως η πολιτική της Κομισιόν δεν επιτρέπει την χρηματοδότηση κατασκευής φυσικών εμποδίων. Και την ίδια ώρα, επιτρέπει στις ΜΚΟ να αλωνίζουν στις θάλασσες του Νότου, παρά το γεγονός ότι αυτό προκαλεί πλήγμα στην ευρωπαϊκή οικονομία λόγω της κατάργησης της Σένγκεν.
Όπως αναφέρεται σε σχετικές επιστολές – όπου βέβαια γίνεται ειδική μνεία στην χρηματοδότηση άλλων συνοριακών δράσεων – είναι ευθύνη του κάθε κράτους μέλους να αποτρέπει τις παράτυπες εισόδους.
Οπότε, οι χώρες με προνομιακή γεωγραφική θέση επιτρέπεται να καταργούν την Σένγκεν, ενώ οι υπόλοιπες παλεύουν με την εργαλειοποίηση του προσφυγικού από τον Ερντογάν και με τα πλοία των διαφόρων ΜΚΟ…
Σοφία Βούλτεψη
* Βουλευτής Β3 Νοτίου Τομέα Αθηνών, υφυπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, δημοσιογράφος
