Απαρχαιωμένες και αναποτελεσματικές δομές διοίκησης, ελλιπής σχεδιασμός, αδιαφορία για τις πραγματικές ανάγκες του οργανισμού έχουν συνολικά δημιουργήσει ένα δυσλειτουργικό μοντέλο που, πάντως ενώνει τους πάντες, ανεξαρτήτως προσέγγισης, στην προφανή διαπίστωση: ΚΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ
Δεν θα μπορούσε να εξηγηθεί με απλούστερο τρόπο, γιατί περιστατικά διαφθοράς Λιμενικών, όπως το προχθεσινό του Κ. Λ. Πειραιά, επαναλαμβάνονται.
Ειπώθηκε, λοιπόν, από επίσημα χείλη ότι, για την καταπολέμηση και την πάταξη της διαφθοράς το ΛΣ συνεργάζεται με την ΥΕΥ και ότι, όσους βαραίνει δικογραφία της ΥΕΥ τίθενται σε διαθεσιμότητα, ενώ εις βάρος τους διατάσσεται ΕΔΕ… Θαρρείς και δεν το γνωρίζαμε…
Και, κάπου εκεί τελειώνει η ενασχόληση του Λιμενικού με τη διαφθορά του προσωπικού του… Μην απορούμε, λοιπόν, γιατί τα περιστατικά επαναλαμβάνονται…
Ατυχώς, στον αγώνα κατά της εγκληματικότητας-παραβατικότητας, οι Λιμενικοί εγκαταλείπονται μόνοι τους, με μοναδικό σύμμαχό τους τη συνείδησή τους.
Χωρίς εκπαίδευση, χωρίς επίβλεψη, χωρίς μηχανισμούς ελέγχου και αποδοτικότητας…
Η απουσία των ανωτέρω, σε συνδυασμό με την ανάθεση μεγάλης εξουσίας σε μικρούς βαθμούς, κάνει δυσδιάκριτο το διαχωρισμό νομιμότητας/παρανομίας…
Ούτε η συνείδηση καθενός στελέχους, ούτε και η ΥΕΥ πρέπει να είναι οι μόνες δικλίδες ασφαλείας ενάντια στη διαφθορά του προσωπικού.
Απαιτούνται μόνιμοι υπηρεσιακοί μηχανισμοί και αυστηρές (τακτικές και έκτακτες) διαδικασίες εσωτερικού ελέγχου, που έγκαιρα θα προστατεύουν τα στελέχη της από «παραστρατήματα» και την Υπηρεσία από «ρεζιλίκια»…
Αν δεν θεσπιστούν ούτε και τώρα, τα μήλα θα συνεχίσουν να «αργοσαπίζουν», η αλαζονεία θα γιγαντώνεται, η διαπλοκή θα διαβρώνει συθέμελα το θεσμό και θα λογίζεται ως «κανονικότητα», που θα επαναλαμβάνεται με συχνότητα, κάνοντας την Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων των Σωμάτων Ασφαλείας να φαντάζει ως η μοναδική (πλην όμως λίαν όψιμη) σανίδα σωτηρίας από τη διαφθορά των στελεχών του Λιμενικού…
Όμως, τότε, πλέον, θα είναι πολύ αργά … ενώ, το «ρεζιλίκι» θα συνεχίζεται…
