Η αγορά έβριθε από θέσεις εργασίας, και οι ευκαιρίες επαγγελματικής αποκατάστασης ήταν πολλαπλές απ’ ότι σήμερα .
Χαρακτηριστικά, και σε προσωπικό επίπεδο όταν ορκίστηκα Σημαιοφόρος ΛΣ μετά την αποφοίτηση μου από την Σχολή Ναυτικών Δοκιμων ,μετατέθηκα στη Σάμο όπου οι μηνιαίες απολαβές μου ήταν 195.000 χιλιάδες δραχμές .
Νοίκιασα ένα στούντιο που η μηνιαία μίσθωση ήταν 25.000 χιλιάδες .
Η καθημερινές μου ανάγκες ανέρχονταν περίπου στις 800 δραχμές .
Συνεπώς είχα περίπου 140.000 περίσσευμα να διαχειριστώ ,και τέλος πάντων ως νέος να κάνω και τις παρασπονδίες μου …
Θεωρώ πως πέρασα πολύ όμορφα ,αν εξαιρέσεις τις εξοντωτικές περιπολίες με το σκάφος του ΛΣ που πολλές φορές ξεπερνούσαν τις 16 ώρες εν πλω .
Παράλληλα η ένταση με τους φίλτατους γείτονες ήταν στο ζενίθ ,με αποτέλεσμα τις δεκάδες κουραστικές εμπλοκές σε καθημερινή βάση ,ειδικά στα στενά της Μυκάλης .
Πέρασαν όμως αυτά και τα κρατάμε ως αναμνήσεις του παρελθόντος γιατί η υπέρτατη υποχρέωση ενός στρατιωτικού είναι η ασφάλεια της χώρας μας καθώς των πολιτών .
Το θέμα μας όμως δεν είναι οι προσωπικές διαδρομές στον εργασιακό μας βίο ,αλλά τι συμβαίνει σήμερα .
Καλή η στολή αλλά πρέπει να ενισχυθούν τα κίνητρα έτσι ώστε οι νέοι μας να αρχίσουν να σκέφτονται με θέρμη την εισαγωγή τους στις παραγωγικές σχολές των Ενόπλων δυνάμεων και Σωμάτων ασφαλείας .
Πληροφορούμε πως γίνεται προσπάθεια να λυθεί το στεγαστικό πρόβλημα παρέχοντας αφενός κάποια επιδότηση για τις κατοικίες παραμονής .
θεσμοθετήθηκε το επίδομα παραμεθορίου .
Έγινε μικρή αύξηση των μισθών στις αποδοχές μετά από πολλά χρόνια .
Επιπρόσθετα οι συνθήκες διαβίωσης στο στόλο του ΛΣ/ΕΛΑΚΤ έχουν βελτιωθεί ,σε σχέση με την εποχή που θητεύσαμε εμείς ,καθώς χαρακτηριστικά θα αναφέρω πως ούτε νερό είχαμε να πλυθούμε αλλά ακόμα και οι τουαλέτες δεν λειτουργούσαν .
Καταβάλλονται σε σύντομο χρόνο τα οδοιπορικά έξοδα μετακινήσεων , ενώ εμεις το προλάβαμε προς το τέλος της παραμονής μας στο στόλο .
Δε θα αναφερθώ στις παραιτήσεις στελεχών ,παρα θα γνωρίσω σε κάποιες και κάποιους ,πως αν επιθυμείς να γίνεις ένστολος πρέπει να το θέλεις και να το πιστεύεις .
Ο Στρατός δεν είναι κολέγιο και η στολή έχει Συνταγματικούς περιορισμούς .
Μολαταύτα όμως, οι ρυθμιστές των παραπάνω καταστάσεων πρέπει κατά την άποψη μου να δώσουν παραπάνω κίνητρα τιμώντας την αξιοπρέπεια του Έλληνα ένστολου .
Η Ακτοφυλακή και οι υπόλοιποι συνάδελφοι διαφορετικών Όπλων και Σωμάτων δεν παίζουν stratego ,αλλά βιώνουν μια πραγματική καθημερινή μάχη σε όλα τα μέτωπα του Ελλαδικού χώρου .
Τέλος προτρέπω τους αιρετούς αντιπροσώπους μας να εντείνουν ακόμα περισσότερο τις προσπάθειες που κάνουν ,διεκδικώντας περισσότερα για τους συναδέλφους .
Ευελπιστούμε σ’ ένα καλύτερο μέλλον .
Υποναύαρχος ΛΣ(ε.α)
Μαραγκος Γεωργιος
