Αμ δε. Λάθος μεγάλο. Το έγκλημα σε κοινή θέα που συντελέστηκε μπροστά στον καταπέλτη, μαζί με την ακόμα εγκληματικότερη εγκατάλειψη του θύματος, θα έχει πολύ ευρύτερες επιπτώσεις απ’ αυτές που νομίζουμε. Ας το πάρει χαμπάρι και ο καινούριος υπουργός, και οι εταιρείες, και τα πληρώματα, και οι συνδικαλιστές και όλοι. Κι αν δεν είχε βουλιάξει η Θεσσαλία στην λάσπη του Daniel, είμαι βέβαιος ότι η δολοφονία αυτή θα ήταν το κυρίαρχο θέμα επί βδομάδες στα μέσα ενημέρωσης και στα social media. Απλώς ο χώρος της επιβατικής ναυτιλίας την γλύτωσε.
Πλην την γλύτωσε προς το παρόν. Ήδη αναπτύσσεται υπογείως ένα ολόκληρο κίνημα κατά των εταιρειών ναυτιλίας, που με την παραμικρή αφορμή θα φουντώσει ανεξέλεγκτα. Τη σιγοντάρουν εξάλλου τα καθοδηγούμενα από την αριστερά συνδικάτα, που από την πρώτη στιγμή έσπευσαν να αποδώσουν την ευθύνη για τη δολοφονία όχι σε κείνους που την έκαναν, αλλά στο εφοπλιστικό κεφάλαιο που πιέζει και εξουθενώνει τους εργαζόμενους σε σημείο να φθάνουν μέχρι και σε έγκλημα για τα κέρδη τους. Σαχλή και εν πολλοίς ανόητη θεωρία για να την υιοθετήσουμε ως γενικό κανόνα.
Εξαιρέσεις προφανώς υπάρχουν και σε πολλαπλές συμπιέσεις εργαζόμενων και σε παραβιάσεις της νομοθεσίας και σε παραβλέψεις από την αναγκαία εκπαίδευση του προσωπικού, ας μην βγάλουμε όμως λάδι τον ύπαρχο (που έσπρωξε) και τον καπετάνιο (που εγκατέλειψε) για να πούμε ότι φταίει ο εφοπλιστής που ήθελε να αυξήσει τα κέρδη του. Επειδή όμως αυτό διαφαίνεται ότι κυριαρχεί στην σφαίρα των social media και επειδή αυτές οι θεωρίες έχουν μεγάλη πέραση στην Ελλάδα, ας έχουν όλοι οι εμπλεκόμενοι επίγνωση ότι μετά τα τρένα (λόγω Τεμπών), μετά τις περιβαλλοντικές καταστροφές (Δαδιά Θεσσαλία), το επόμενο κοινωνικό μέτωπο θα είναι η ναυτιλία. Ας το αξιολογήσουν οι έχοντες σχέση.
Καθότι εγώ, την προηγούμενη φορά που θυμάμαι πελώρια βαβούρα για την ναυτιλία ήταν μετά την αυτοκτονία Σφηνιά. Και τότε, η ναυτιλία που προέκυψε από την κρίση, δεν είχε την παραμικρή σχέση μ’ αυτήν που υπήρχε πριν. Τα ίδια θα ‘χουμε και σύντομα. Δι’ ασήμαντον αφορμήν…
